Εύκολο ψέμα παντού για το παραμικρό...η λέξη οργάνωση είναι άγνωστη... και η μύτη πάντα κοίτα πάνω ακόμα κι αν το μονο που έκανα είναι το αυτονόητο...
Ο τρόπος δε που μάθαμε να πράττουμε και να σκεφτόμαστε θυμίζει κινούμενα σχέδια όσο αναφορά τα όρια και τους κανόνες...ίσως εκείνο το χαρακτηριστικό σκίτσο που εξηγεί την εξέλιξη του Δαρβίνου να τελειώνει με την φωτογραφία που άρχισε ώστε να κλείσει ο κύκλος.
Ας γνωρίσουμε δυο ανθρώπους που οι πτυχές του χαρακτήρα τους είναι υπερβολικά έντονες και ανελαστικές τα δυο άκρα ας πούμε...
Ένας άνθρωπος ψεύτης, ανήθικος, ρηχός, τεμπέλης, κλέφτης ώστε να έχει το κάτι τις του παρλαπίπας και ασεβής.Aπό την άλλη ένας απόλυτα ειλικρινής άνθρωπος ηθικός με βάθος, εργατικός, τίμιος και σεβαστικός.
Ο ένας χαρακτηρίζεται ως ευχάριστος άνθρωπος και ο άλλος ως δυσάρεστος.
Με ποιον νιώθεις πως έχεις περισσότερα κοινά?
Με ποιον είσαι φίλος? ποιον μισείς πραγματικά?
Με τον ΓΑΠ ή έναν τούρκο διαδηλωτή...?
Με τον Μπενι ή με τους Ισπανους διαδηλωτές ?
Με τον κεφαλαιούχο εργοστασιάρχη πρόεδρο της ομάδας σου? ή με τον ακτιβιστή οποιασδήποτε χώρας?
Για να σου πω πως θα χωριστούν τα ''κράτη' αύριο !
Γιατί αυτά εδώ τα κράτη πια έγιναν μονο φυλακες, απόδειξη οι αποδράσεις/μεταναστεύσεις... (απλά ψάχνουμε την καλύτερη!)
Αλλα ξεχάσαμε μάλλον το καλύτερο κομμάτι της παγκοσμιοποίησης...Λοιπόν? τώρα που γίναμε περισσότεροι στο παιχνίδι, ξαναχωριζομαστε?
-Xωρίς γεωγραφικές αλυσίδες αυτή τη φορα έτσι για να μιλάμε πραγματικά την ίδια γλώσσα!
